Een Schitterend Gebrek

"Te veel jaren heb ik liefde verward met verlangen. Van jongs af aan zag ik mensen hunkeren. Sommigen gingen op jacht om liefde te veroveren. Anderen wachtten thuis af, ongedurig, tot iemand het hun aan kwam bieden. Er werd over gesproken als iets wat je moest hebben. Had je het nog niet, dan moest je het absoluut zien te krijgen. Liefst zo snel mogelijk. Had je er al van gehad maar was je het weer kwijt geraakt, dan diende het met dezelfde haast vervangen te worden, desnoods door de schat te stelen waarmee een ander aan de haal was gegaan. Het verwerven van liefde werd door iedereen hoger gesteld dan het vergaren van roem of fortuin. Zelfs het hebben van een stuk brood was minder belangrijk, want wie liefde bezit, werd er gezegd, maalt niet om honger. Alle ontberingen wil een verliefde wel doorstaan om de buit binnen te halen waarop hij zijn zinnen had gezet. En niemand werd hoger aangeslagen dan hij die ereid was zijn leven te geven om andermans liefde te winnen.

Tegelijk zag ik dat de meeste mensen zonder zaten. Zij werden beklaagd en beklaagden zichzelf omdat niemand hun liefde wilde geven. Ik heb er gekend die liefde wilden van een bepaald persoon, ook als die weigerde het te geven. Ondertussen sloegen ze het af wanneer ze die van een ander die zij niet begeerden, wel kregen aangeboden. Uiteindelijk, wanneer zij van ellende hun oorspronkelijke verlangen opgaven om dan in 's hemelsnaam maar te pakken wat er nog voorhanden was, bleek het veelal te laat en bleven ze met lege armen over. Degenen die niet op een bepaalde liefde aasden, oogden daarom niet minder ongelukkig. Zij wachtten braaf af tot op een dag de juiste langs zou komen om hun liefde te schenken. Als het zover was en hun geluk naderde, trokken ze de deur open en renden het tegemoet. Zij stelden zich op aan de kant van de weg met uitgestrekte armen en hielden beide handen op om dat waarop zij zo lang hadden gewacht eindelijk te ontvangen. Vol onbegrip bleven zij achter wanneer hun uitverkorene, afgescrikt door zoveel gretigheid, rechtsomkeert maakte. Ten slotte raakten ze, wanneer na jaren nog niemand hun had aangeboden wat ze zo graag wilden hebben, in de put, en verloren ook de laatste liefde nog, die zij voor zichzelf voelden."


Artur Japin, Een schitterend gebrek



Nu ik net 36 ben geworden heb ik me voorgenomen om meer van het leven te gaan genieten, dat wil zeggen, van de momenten, de plaatjes, de geuren, de muziek en vooral de mensen daarin. Het leven is het enige dat voor altijd bij ons zal blijven. Als het leven weg is zal de rest er ook niet meer zijn en dat gaat hoe dan ook ooit gebeuren. Aangezien ik heb gemerkt dat je soms op je eigen hart noch op het hart van anderen kan bouwen als het gaat om 'De Liefde', zal ik het leven zorgeloos proberen te beminnen en als er nog een grote liefde op mijn pad komt, fijn. Maar ook dan zal hij nooit (meer) mijn Reden van Leven kunnen worden maar 'slechts' een, zeer belangrijk, element in mijn leven. Als dat niet zo is heb ik nog altijd mezelf, het leven en alles waarmee ik dat vul. Met andere woorden: Ik ben de hoofdrolspeelster in de film van mijn leven en ik maak de soundtrack.
Lied voor Lied.

LB

You kill it before it kills you

"But she didn't believe in destiny. She refused to believe. Even if the game was rigged and the house always won, you could still go on playing, even as you lost"


"He had loved her. But it hadn't helped. He had loved her, but he hated himself more. Such suffering, so much pain. And he thought it made him hateful, as if suffering were shameful, disgusting. As if pain were a crime. Why didn't he tell her? She could have helped him if only he'd let her. She could have done something. But it wasn't that what he wanted. How hard he'd pushed her away. And then said, don't leave me, please God. You're all I have. He'd loved her, he had. And he knew she loved him, he knew it! But it wasn't enough. She couldn't have imagined such a thing was possible. Love wasn't enough. Love, it seemed, wasn't as big as she'd thought. There were bigger things. She felt her heart being crushed, it was going to pop like a grape. But she closed the door and sat back down at the table. The black book hadn't finished unfolding its black tale"


"Why does each man kill the thing he loves? she'd asked him. They lay on their picknick tables, shaded with eucalyptuses, guarded by giant agaves twelve feet across, fleshy and blue-gray and edged with thorns. Prehistoric. Her soft dress floating around her thighs as he drew her. I don't get it, why would you kill the thing you loved? The softness of his voice. Even now, under the deodars in the Court of Freedom, her feet in the grass over his silent body, she could hear his voice, clear but soft, you had to stop whatever you were doing, and lean close to hear it. And he had replied so quietly it took a few seconds for it to register.
"You kill it before it kills you"

Paint it Black, Janet Fitch

If you'll stay in my past

I understand,
You need to switch the roles around.
And despise me for the fact that we didn't last.
And I will be your punching bag,
If you'll stay in my past.
I understand,
To want to have a mature dialogue
Is too much to ask.
And I will be your one regret,
If you'll stay in my past.

I understand
You delude yourself and sleep with a different girl
Each night in order to recover fast
And I will let you cheapen sex
If you’ll stay in my past
I understand
That we can never speak again
And your resentment towards me will last
I will let you forget me
If you’ll stay in my past


I understand
That you will one day love again
And that it’s selfish of me to want to ask
If you can only live of the memory of me
So please stay in my past

Maria Mena


...Wish I could ever be that strong! Eh..actually, no, that's not me. Whoever has been that important in my life I just can not lose........